Powiat Wyszkowski, Stowarzyszenie „Nasza Zakolejowa” oraz Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Marii Konopnickiej w Wyszkowie byli organizatorami konferencji „Niepełnosprawność z perspektywy rodzica, naukowca i terapeuty”, która 2 grudnia odbyła się w siedzibie SOS-W przy ul. Zakolejowej. Niezwykle ciekawe były spostrzeżenia samych absolwentów ośrodka, którzy są dowodem na to, że „szkoła specjalna nie jest przechowalnią, że dla wielu dzieci z niepełnosprawnością jest szansą na rozwijanie się według swoich możliwości i potrzeb.”
Konferencję rozpoczął występ uczniów SOS-W, którzy zaśpiewali piosenkę „Słoneczko” do słów Marii Konopnickiej, patronki szkoły. Przybyłych powitała Edyta Jarosz, od 19 lat dyrektorka szkoły: - Stowarzyszenie „Nasza Zakolejowa” przystąpiło do konkursu ogłoszonego przez Powiat Wyszkowski z myślą, by uczcić dwie wielkie kobiety: Marię Konopnicką i Marię Grzegorzewską – rok 2022 został ogłoszony ich rokiem. Ale chcemy też uczcić wyjątkową kobietę – 23 stycznia 2022 r. zmarła Urszula Mikołajczyk, mama Piotrka i wieloletni społecznik. Bardzo nam jej brakuje i ta konferencja jest też deklaracją, że to, co pani Ula zrobiła, będziemy kontynuować, i że w Powiecie Wyszkowskim jest wiele osób, które dbają o prawa i godność osób niepełnosprawnych.
Wyszkowski SOSW realizuje edukację włączającą – chodzi o wyposażenie uczniów niepełnosprawnych w niezbędne kompetencje pozwalające im włączyć się w życie społeczne, żeby byli pełnoprawnymi członkami społeczności. Na tej konferencji swoim doświadczeniem, życiem codziennym, emocjami i odczuciami podzielili się absolwenci: Jakub Oleksiak (w SOS-W uczył się w latach 2008-2018), Piotr Biernacki (2008-2017) i Kamil Suska (2003-2009).
Głos mają absolwenci
Jakub Oleksiak jest autystą. - Kuba jest potwierdzeniem, że szkoła specjalna nie jest przechowalnią, że tutaj się pracuje, że dla wielu dzieci z niepełnosprawnością jest szansą na rozwój, na rozwijanie się według swoich możliwości i potrzeb w odpowiednim czasie. Za chwilę dowiemy się, jak można po ośrodku specjalnym robić karierę – zapowiedziała dyr. Jarosz.
Jakub podkreślił, że pobyt w tej szkole to był dla niego dobry czas, podziękował nauczycielom, dzięki którym mógł poznać i zrozumieć świat. Następnie uczył się w I LO w Wyszkowie, tu też znalazł osoby, które mu pomagały. Zdał maturę („Musiałem poprawiać matematykę, ale przecież nie ja jeden” – zauważył). Do sukcesów zaliczył zdanie egzaminu na prawo jazdy. Obecnie jest słuchaczem II roku policealnej szkoły rzemiosł artystycznych KamArti, działającej przy warszawskim Teatrze Kamienica.
- Bez waszej pomocy nigdy nie osiągnąłbym tak wiele – podziękował na zakończenie swoim nauczycielom.
Piotr Biernacki jest absolwentem szkoły przysposabiającej do pracy.
- Był jednym z najkulturalniejszych uczniów w ośrodku – podkreśliła Edyta Jarosz.
Piotr początkowo bał się, że nie odnajdzie się w tej szkole, ale odnalazł się bardzo dobrze. Od 5 lat jest uczestnikiem Warsztatów Terapii Zajęciowej w Wyszkowie, uczy się obsługi komputera, samodzielnego korzystania z miejsc publicznych, takich jak fryzjer, kościół, restauracja. Jest jednym z dziennikarzy internetowego Radia SoVo, a także self-adwokatem, czyli rzecznikiem osób z niepełnosprawnością intelektualną. Ostatnio brał udział w treningu mieszkaniowym.
Absolwentem szkoły przysposabiającej do pracy jest również Kamil Suska. Ma zdolności artystyczne (w czasie nauki w szkole miał wiele wystaw, m.in. w Domu Poselskim), ale chce pracować. Zaraz po ukończeniu szkoły podjął pracę w Warszawie, w firmie prowadzącej działalność usługową, zajmuje się m.in. sprzątaniem, gotowaniem. Pracował w wielu miejscach, chwali sobie pracę w IKEI.
- Szkoła dała mi dużo pewności siebie i jestem z siebie zadowolony – podsumował Kamil.
- Jego aktywność była dla nas dużym zaskoczeniem i cieszymy się, że mamy takich absolwentów – dodała pani dyrektor.
Głos rodziców
Przemyśleniami dotyczącymi zmagania się w codziennym życiu z niepełnosprawnością swoich dwóch synów (autystyków) z uczestnikami konferencja podzieliła się Agnieszka Decewicz. Co jej pomogło? Np. świadomość, że nie da się wszystkiego zrobić idealnie, że nie należy bać się zmiany placówki, że trzeba dbać też o swoje potrzeby (szczęśliwy rodzic to szczęśliwe dziecko). Co było trudne? Niewiedza, szukanie rozwiązania, brak odpowiedniego wsparcia. Co zyskała? Cierpliwość, relacje (spotkała wielu wspaniałych ludzi). Co straciła? Wiele relacji rodzinnych i społecznych, poczucie stabilności i przewidywalność, realizację zawodową. Czego potrzebuje? Elastycznego systemu edukacji z indywidualnym podejściem do dziecka z uwzględnieniem rodzaju niepełnosprawności, zmniejszenia biurokracji w kwestii orzeczeń o niepełnosprawności, słuchania rodzica i współpracy z nim.
Po tej prelekcji zaprezentowali się uczniowie, którzy uczestniczyli w zrealizowanym w ramach projektu konkursie recytatorskim: Andżelika, Wiktoria i Czarek. W holu można było oglądać piękne prace plastyczne
W drugiej części konferencji głos zabrali prelegenci związani z projektem: Elżbieta Neroj - zastępca dyrektora Departamentu Wychowania i Edukacji Włączającej w Ministerstwie Edukacji i Nauki (wśród 4,7 mln uczniów u ponad 5% stwierdza się potrzebę kształcenia specjalnego), Hanna Kasperowicz – lider Specjalistycznych Centrów Wspierających Edukację Włączającą w Węgrowie, Edyta Widawska - prof. Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Beata Jachimczak - prof. Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, dr Radosław Piotrowicz - Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie.
„Konferencja była okazją do spotkania się i wymiany doświadczeń osób związanych ze szkolnictwem specjalnym oraz na co dzień pracujących z osobami z niepełnosprawnością – wszystkich, którym dobro niepełnosprawnych leży na sercu” – podsumował na swojej stronie internetowej SOS-W.
