To była już 21. w historii wyszkowskiego I Liceum Ogólnokształcącego, ale jedyna dla obecnych uczniów klas drugich, plenerowa inscenizacja „Bema pamięci żałobnego rapsodu”. Po wysłuchaniu, jak co roku, tego wiersza Cypriana Norwida w muzycznej adaptacji Czesława Niemena, wojowie i płaczki powędrowali żałobnym pochodem do parku miejskiego. Tam w przepięknej jesiennej scenerii złożyli bukiety z różnobarwnych kwiatów i liści pod pomnikiem poety.
 

Idą panny żałobne: jedne, podnosząc ramiona

Ze snopami wonnymi, które wiatr w górze rozrywa,(...)

Chłopcy biją w topory pobłękitniałe od nieba,

W tarcze rude od świateł biją pachołki służebne;

W parku uczniowie oddali hołd patronowi swojej szkoły. Przed pomnikiem Cypriana Norwida rycerze w zbrojach własnego pomysłu i wykonanych własnoręcznie, podnieśli w górę miecze, tworząc szpaler, a panny żałobne, w czarnych, powłóczystych strojach i uplecionych z jesiennych kwiatów i liści wieńcach, głośno lamentując, złożyły przed pomnikiem swoje bukiety, które utworzyły przepiękny kobierzec. 

Wszystko, co się działo, było dokumentowane przez uczniowskie komórki. Na pewno powstało wiele interesujących zdjęć, w oryginalnych ujęciach.