Około 170 tancerzy, od maluchów po młodzież, wystąpiło podczas tegorocznego Deptaku Tanecznego. Nikt, tak jak oni, nie potrafi jednocześnie bawić, rozczulać, skłaniać do refleksji i, oczywiście, zachwycać. Taki właśnie jest najnowszy deptakowy spektakl pt. „Humano”.
Opowiada o naszym życiu przez ostatnie lata. Lata świetności, które spędziliśmy w sielance, beztrosce przed pandemią i kryzysami gospodarczymi, o życiu podczas tych okrutnych dla nas lat oraz życiu tu i teraz. Pokażemy wam, ile wart jest człowiek, ile warte są relacje międzyludzkie, za czym tęsknimy, co mamy, a co nam zostało.
Tytuł „Humano” odnosi się do natury ludzkiej, czyli do czegoś, co nigdy, pod żadnym wpływem nie ulegnie zmianie. W biegnącym, zmieniającym się świecie to, co zostaje zawsze, to natura ludzka, jej instynkt przetrwania.
Tak na dziewiętnasty już Deptak Taneczny zapraszali organizatorzy. Przez kilka dni spektakl oglądali uczniowie, w sobotę 17 czerwca odbyła się uroczysta gala, będąca okazją do podziękowania za całoroczną pracę.
Deptak Taneczny to dopieszczone dziecko zakochanych w tańcu Jolanty Wiśniewskiej (kierownictwo artystyczne) i jej dwóch córek, Martyny Busławskiej (kierownictwo artystyczne) i Blanki Malinowskiej (scenariusz). Pozostali twórcy spektaklu: Hubert Buharewicz (wizuale), Andrzej Danek (muzyka i mixy), Damian Białorudzki (reżyser światła), Anna Morka oraz Piotr i Paweł Pracownia Handmade (stroje), Ada Kiepura (lektor).
Podczas widowiska zobaczyliśmy początkujących i - co tu dużo mówić - najbardziej uroczych tancerzy oraz dojrzałych już artystów, którzy nie tylko zachwycają umiejętnościami, ale też budują na scenie i widowni wyjątkową atmosferę. Wystąpiły grupy: Jazy, Riplay, Buma, Wyszkowski Teatr Tańca Kids, Gwiazdy bez nazwy, Hop Slip, Perełki i Wyszkowski Teatr Tańca, który świętuje w tym roku swoje 10-lecie.
Sobotnia gala była okazją do podziękowania tym, którzy wspierają tancerzy: burmistrzowi Grzegorzowi Nowosielskiemu, dyrektorowi WOK „Hutnik” Mariuszowi Kowalskiemu, a przede wszystkim rodzicom i tancerzom za - jak podkreśliła pani Jola - „cudowne serce do tańca”.
