Wśród lotników pomagających powstańcom warszawskim był wyszkowianin, mjr pilot Jan Mioduchowski, młodszy brat Mieczysława Mioduchowskiego, wieloletniego dyrektora wyszkowskiej huty szkła. W sierpniu 1944 r. kilkakrotnie latał ze zrzutami dla powstańców warszawskich. Ostatni raz leciał z pomocą dla walczącej Warszawy 27 sierpnia 1944 r.
Jan Mioduchowski urodził się w Wyszkowie 14 lutego 1910 r., był synem Reginy i Józefa Mioduchowskich. Skończył szkołę lotniczą w Dęblinie. Lotnikiem był również jego stryjeczny brat Stanisław Mioduchowski, syn Kazimiery i Władysława.
Wyszkowianie byli w gronie ponad 8 tysięcy polskich lotników, którzy na apel gen. Władysława Sikorskiego z czerwca 1940 r. znaleźli się w Anglii. Anglicy docenili umiejętności Polaków i wydali zgodę na tworzenie przez nich własnych oddziałów. Żołnierze tych oddziałów składali przysięgę na wierność Polsce, ale podlegali dowództwu RAF. Jan i Stanisław Mioduchowscy zostali pilotami 301 Dywizjonu Bombowego Ziemi Pomorskiej (1586 Eskadra do Zadań Specjalnych). Kiedy alianci zajęli południowe Włochy, polska eskadra do zadań specjalnych została przerzucona do Brindisi, w pobliże dawnego lotniska wojskowego. Dysponowała m.in. angielskimi samolotami bombowymi Halifax i amerykańskimi samolotami bombowymi Liberator, ich zadaniem było przerzucanie agentów i dostarczanie zaopatrzenia. 4 sierpnia 1944 r. polska eskadra uzyskała zgodę na loty do Polski, ale nie bezpośrednio nad Warszawę; piloci zgłaszali się na ochotnika, by móc dokonywać zrzutów nad Warszawą.
- Jak opisują w książkach, Jan Mioduchowski miał najwięcej lotów nad Warszawą w czasie powstania – mówi Maciej Mioduchowski, syn Mieczysława - Nawet południowo-afrykański pilot - pisarz Neil Orpen w swojej książce „Lotnicy '44 - na pomoc Warszawie”, wydanej w Polsce w 2006 r., zamieścił o moim stryjku informację.
27 sierpnia ciężki bombowiec Liberator, którym leciał Jan Mioduchowski, po dokonaniu zrzutów nad Warszawą był dwukrotnie trafiony: nad Warszawą i nad południową Polską. A trasa do Warszawy, nad Adriatykiem, Jugosławią i Węgrami, liczyła ok. 1400 km. Po drodze znajdowało się wiele stanowisk artylerii przeciwlotniczej. W rejonie Tarnowa i przy granicy węgiersko-jugosławiańskiej wracające znad Warszawy samoloty alianckie, często uszkodzone przez ogień artyleryjski, pilotowane przez zmęczone wielogodzinnym lotem załogi, były atakowane przez myśliwce niemieckie.
- Miał jeden lot, kiedy nad Ogrodem Saskim go trafili – opowiada Maciej Mioduchowski. - Latał na czterosilnikowym Liberatorze, taki samolot można obejrzeć w Muzeum Powstania Warszawskiego. Dwa silniki im uszkodzili, podziurawili dokumentnie. Rosjanie nie pozwalali, by latać nad ich terytorium. W czasie lotu powrotnego okazało się, że samolot miał odstrzeloną manetkę od gazu, przez to nie mógł się wznieść ani obniżyć, i tak leciał. Załodze udało się przelecieć nad Przełęczą Dukielską, ale nad Węgrami dopadły ich niemieckie myśliwce. Ale Liberator był uzbrojonym samolotem, to prawie superforteca, i nie dał sobie nic zrobić. Kiedy przyleciał nad Brindisi, okazało się, że nie mógł wylądować, bo nie mógł zmniejszyć obrotów pozostałych dwóch silników, one cały czas pracowały Gdyby usiadł normalnie na pasie, to by kołował parę kilometrów, a pas startowy kończył się morzem. Usiadł więc obok lotniska, w krzakach. Po wylądowaniu samolot obrócił się i pękł. Nikomu z ośmiu osób załogi nic się nie stało.
To był ostatni lot polskich załóg z pomocą dla walczącej Warszawy
Za męstwo i wybitne czyny bojowe w czasie II wojny światowej kapitan pilot Jan Mioduchowski został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po demobilizacji wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, latał tam jeszcze przez jakiś czas. Zmarł 29 listopada 1961 r. w San Francisco (Kalifornia). Rok później jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone na wyszkowskim cmentarzu.
Za męstwo i wybitne czyny bojowe w czasie II wojny światowej Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari otrzymał również mjr pil. Stanisław Mioduchowski (po wojnie pozostał w Anglii).
