5 tysięcy wychowanków, którzy na karuzelach okrążyli kulę ziemską, 100 tys. zużytych kredek, 3 tony farby i 2 tony plasteliny, wiele tysięcy kostek mydła, tony ziemniaków i kotletów schabowych, trochę mniej surówek, litry łez radości i żalu. Te dane statystyczne mogą wskazywać tylko na przedszkole z długą tradycją. W środę 21 czerwca piękny jubileusz 50-lecia istnienia obchodziło najstarsze wyszkowskie przedszkole – Przedszkole Integracyjne. Również tego dnia popłynęły łzy, tym razem jednak wzruszenia i radości.
Historia przedszkola rozpoczęła się 13 grudnia 1967 r., w piątek. Na początku powstały cztery oddziały trzy, cztero, pięcio i sześciolatków, grupy liczniejsze od obecnych. Większość wychowanków stanowiły dzieci pracowników fabryki mebli. – Byłyśmy tylko my i puste ściany. Musiałyśmy zająć się wyposażeniem, a był nacisk, żeby przedszkole już, już otwierać – wspominała przywitana gromkimi brawami pierwsza dyrektor przedszkola Bogusława Baranowska.
Idea integracji narodziła się w 1999 r. Była to pierwsza tego rodzaju placówka na terenie województwa ostrołęckiego. Na początku przyjęto ośmioro dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami. Z biegiem lat metody pracy i terapii rozwijały się; obecnie funkcjonuje pięć grup integracyjnych. Wspólnie uczą się i bawią dzieci w różnym wieku, zdrowe i z różnymi niepełnosprawnościami. Przedszkole na stałe wpisało się w życie lokalnej społeczności.
- 50 lat: dużo to czy mało? – zastanawiała się obecna dyrektor Grażyna Wójcik. - W przedszkolu czas odmierzany jest w specyficzny sposób, dane nam jest pewnego rodzaju zawieszenie w czasie. Dzięki dziesiątkom tysięcy najwspanialszych uśmiechów starzeją się tylko mury. Mnóstwo pozytywnej energii to najlepszy kosmetyk przedłużający młodość. Dzisiejsze przedszkole to nie tylko efekt zmian ustrojowych i inwestycji. To przede wszystkim społeczność, ogromny wkład pracy, kreatywność, wielkie serca wielu osób. W przedszkolu najważniejsze są dzieci i rodzice, jego duszą są pracownicy, a dumą – absolwenci.
Pani dyrektor szczególnie gorąco podziękowała byłym dyrektorkom i pracownikom, którzy tworzyli historię przedszkola. Absolwentom – że przedszkole może być dumne z ich sukcesów. Rodzicom – za ogromne zaufanie i pomoc. Burmistrzowi i władzom miasta – za inwestycje i wsparcie w codziennych działaniach. Lokalnym instytucjom i sponsorom – za współpracę. Serdeczne słowa skierowała do grona pedagogicznego i pracowników niepedagogicznych: - Obok rodziców, to wy jesteście tymi, którzy kształtują, wychowują, pomagają i zachęcają do samodzielności, uświadamiają, że nie ma w życiu rzeczy niemożliwych.
Część artystyczna przygotowana została tak, by nie tylko umożliwić przedszkolakom różnorodne, wesołe prezentacje artystyczne, ale też pokazać codzienne życie przedszkola i przypomnieć jego historię. Na scenie zaprezentowali się też rodzice i nauczycielki. Szczególnie wzruszające były zabawne wierszyki, w których dzieci opowiedziały o byłych dyrektorkach swojego przedszkola: Bogusławie Baranowskiej, Janinie Sosnowskiej, Zofii Maksiak, Celinie Korczakowskiej, Ewie Podbielkowskiej, Joannie Skwierczyńskiej i obecnej Grażynie Wójcik. Przesłały paniom mnóstwo serdeczności i buziaczków.
Równie serdecznie pożegnano starszaki, które po wakacjach rozpoczną naukę w szkołach i podziękowano rodzicom szczególnie zaangażowanym w życie placówki.
Z urodzinowymi życzeniami pospieszyli przedstawiciele wyszkowskich szkół i przedszkoli, instytucji współpracujących z Przedszkolem Integracyjnym. – 50 lat historii przedszkola to bardzo dużo. To pierwsze przedszkole z tak długim stażem, w którym jestem – pogratulował dyrektor ostrołęckiej delegatury Kuratorium Oświaty Michał Gires.
- Historia przedszkola nierozerwalnie związana jest z historią miasta – podkreślił burmistrz Grzegorz Nowosielski. - Na kartach jego kronik zapisane są dzieje lokalnych społeczności – wspomnieniami absolwentów, ich rodziców, babć i dziadków. A nasze wyszkowskie Przedszkole nr 4 wykształciło przez pół wieku całe pokolenia wyszkowian i dziś jest święto ich wszystkich. Jesteśmy dziś na jubileuszowej uroczystości bardzo szczególnej placówki, otwierającej oczy, serca i drzwi specjalnym wychowankom. Tej pięknej tradycji szacunku i miłości do drugiego człowieka, cierpliwości i poświęcenia dla dziecka, tolerancji i otwartości na świat gratuluję i bardzo za nią dziękuję. Jestem dumny, że mamy w Wyszkowie przedszkole z taką tradycją, dorobkiem i autorytetem.
Na koniec części oficjalnej w WOK „Hutnik”, w której wzięli udział także rodzice, dziadkowie, rodzeństwo przedszkolaków, zaśpiewano „Ale to już było i nie wróci więcej…”. Ogromna, barwna i głośna społeczność przedszkolna przeszła na teren przedszkola, gdzie do popołudnia świętowała podczas rodzinnego pikniku.
